سازمان هوانوردی فدرال ایالات متحده چندین سال بر روی قوانین استفاده تجاری از هواپیماهای بدون سرنشین کار کرده است و اخیراً قوانین موقتی را منتشر کرده و قوانین نهایی را برای استفاده تجاری از هواپیماهای بدون سرنشین کوچک پیشنهاد کرده است.
سیستم های پهپاد یا هوایی بدون سرنشین (که بیشتر با نام هواپیماهای بدون سرنشین شناخته می شوند) به زودی بخشی جدایی ناپذیر از صنعت طراحی و ساخت خواهند بود. سازمان هوانوردی فدرال ایالات متحده (FAA) در حال ایجاد شرایط عمومی و اعطای مجوز است تا نهادهای تجاری بتوانند از پتانسیل هواپیماهای بدون سرنشین برای طیف وسیعی از اهداف رصد و اکتشاف استفاده کنند.
تردید FAA برای اجازه استفاده عمومی از هواپیماهای بدون سرنشین بر اساس نگرانی های ایمنی و حریم خصوصی است. تداخل با هواپیماهای سرنشین دار و خطرات ناشی از تصادفات برای مردم و اموال نگرانی های اصلی است. مخالفت مردمی با هجوم به حریم خصوصی استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین نیز در مجبور کردن FAA برای احتیاط ادامه دارد.
سازمان هوانوردی فدرال ایالات متحده چندین سال بر روی قوانین استفاده تجاری از هواپیماهای بدون سرنشین کار کرده است و اخیراً قوانین موقتی را منتشر کرده و قوانین نهایی را برای استفاده تجاری از هواپیماهای بدون سرنشین کوچک پیشنهاد کرده است. انتشار قوانین پیشنهادی فقط یک دوره اظهار نظر عمومی و بازبینی احتمالی را آغاز می کند که ممکن است تا دو سال طول بکشد تا قوانین استفاده تجاری از هواپیماهای بدون سرنشین به طور کامل اعمال شوند. از جمله مقررات عمده می توان به موارد زیر اشاره کرد:
یک هواپیمای بدون سرنشین تجاری نباید بیش از ۵۵ پوند(۲۵ کیلوگرم) وزن داشته باشد و فقط می تواند در محدوده دید اپراتور یا ناظر تعیین شده پرواز کند.
هواپیمای بدون سرنشین باید فقط در روز پرواز کند و نمی تواند بر روی افرادی که مستقیماً در عملیات دخالت ندارند عمل کند.
این پیش نویس همچنین سرعت پرواز پهپادهای تجاری را به ۱۰۰ مایل در ساعت و بیش از ۵۰۰ پا بالاتر از سطح زمین محدود می کند.
خلبانان هواپیماهای بدون سرنشین “اپراتور” محسوب می شوند که باید دوره و آزمون دانش هوانوردی را بگذرانند و توسط اداره امنیت حمل و نقل هوایی بررسی شوند. سپس به آنها گواهینامه ای اعطا می شود که باید هر دو سال یکبار تمدید شود که رتبه (Rating) کنترل پهپادهای کوچک به خلبان داده می شود.
واگرچه به نظر می رسد که هواپیماهای بدون سرنشین دستگاه هایی ارزان قیمت هستند ، اما بدیهی است که قیمت یک هواپیمای بدون سرنشین کمترین عامل هزینه در استفاده تجاری از هواپیماهای بدون سرنشین خواهد بود. مجوز و هزینه های پرسنل به احتمال زیاد امکان انتخاب گزینه های تجاری بدون سرنشین را از عملیات تجاری معمولی یا محدود خارج می کند. FAA تخمین می زند که حداقل ۳۰۰ دلار برای کاربر هزینه خواهد داشت تا گواهینامه دریافت کند.
اپراتورهای هواپیماهای بدون سرنشین باید مدیریت ریسک و پوشش بیمه ای داشته باشند. (بیمه مسوولیت و بیمه ثالث)
تا زمانی که FAA قوانین پیشنهادی را منتشر نکرده بود، فقط استفاده خاص از پهپاد توسط کاربران خاص مجاز بود. در حال حاضر ، بسیاری از شرکتها – از جمله معماری و سایر شرکتهای طراحی – آماده استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین هستند.
مطمئناً هرگونه استفاده از پهپاد قانونی در مقوله طراحی و ساخت باید با محدودیت های قوانین تجاری مطابقت داشته باشد. به عنوان مثال اینکه آیا یک شرکت معماری مالک و اداره کننده هواپیمای بدون سرنشین است یا برای استفاده از آن با یک ارائه دهنده تجاری پیمانکاری فرعی دارد؟ یا اینکه نهادی که پهپاد را اداره می کند باید کنترل ریسک مناسب و پوشش بیمه ای داشته باشد.
صنعت بیمه در حال آماده سازی پوشش برای استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین است. موضوع مربوط به پوشش بیمه مسئولیت حرفه ای نیست. به عنوان مثال ، برنامه ویکتور مسئولیت حرفه ای شرکت هایی را که از هواپیماهای بدون سرنشین به عنوان ابزاری برای استفاده از تعهدات حرفه ای خود استفاده می کنند ، پوشش می دهد. با این حال ، پوشش مسئولیت حرفه ای تنها در صورتی اعمال می شود که علت اصلی اقدام بر اساس یک عمل اشتباه یا حذف در انجام خدمات حرفه ای بوده است و نه بر اساس یک عمل یا عدم رعایت اشتباه در عملکرد یک کسب و کار که به طور کلی خدمات حرفه ای ارائه می دهد. و بیمه مسئولیت حرفه ای هرگز فعالیت مجرمانه ای را که ممکن است ناشی از عملیات بدون اجازه هواپیماهای بدون سرنشین باشد پوشش نمی دهد.
با این حال ، صنعت بیمه درمورد استفاده عمومی از هواپیماهای بدون سرنشین در معرض خطر مسئولیت عمومی بوده و واکنش نشان داده است. در حال حاضر ، دفتر خدمات بیمه (ISO) ، سازمان خصوصی که استانداردهای پوشش صنعت بیمه را تدوین می کند ، اخیراً انواع بیمه نامه های مسئولیت کلی را درمورد مواجهه با هواپیماهای بدون سرنشین توسعه داده و ارائه کرده است تا حداکثر انعطاف پذیری را در برابر این مواجهه تازه ظهور ایجاد کند.
شرکت هایی که استفاده قانونی از هواپیماهای بدون سرنشین را پیش بینی می کنند ، باید با کارگزاران خود در مورد پوشش مسئولیت کلی خود و تأییدیه های جدید ISO بررسی کنند. شرکتهایی که برای خدمات عملیات پهپاد قرارداد پیمانکاری فرعی انجام می دهند باید اطمینان حاصل کنند که شرکت اداره کننده هواپیمای بدون سرنشین پوشش مناسبی برای آسیب های فیزیکی یک هواپیمای بدون سرنشین(بیمه بدنه) ، پوشش ادعاهای صدمات شخصی مانند تجاوز به حریم خصوصی افراد دارد و از نظر قراردادی موافقت می کند که در پشت خدمات خود بایستد. همچنین ، شرکت باید پوشش کلی بدهی و پوشش بدهی مدیریت خود را بررسی کند تا در قبال سهل انگاری یا سهل انگاری در انتخاب و مدیریت اپراتور هواپیماهای بدون سرنشین که پوشش مناسبی ندارد ، مسئول نباشد.
شرکتها مجبورند آثار تجاری و حرفه ای را تشخیص دهند
سناریوهای زیادی وجود دارد که در آن یک شرکت که از پهپاد استفاده می کند یا از پیمانکار فرعی استفاده می کند ، خود را مسئول آسیب می داند. در برخی موارد ، این بدهی یک خطر مسئولیت حرفه ای تلقی می شود ، اما در بسیاری از موارد این بدهی یک خطر تجاری است.
اگر یک شرکت از یک هواپیمای بدون سرنشین برای عکاسی استفاده کند ، چشم انداز آپارتمان طبقه ۲۰ ام را نشان خواهد داد که سازنده بتواند تصمیم بگیرد، حال اگر منظره به طور نادرست انتخاب شده باشد، بنابراین مستاجر از سازنده به دلیل تبلیغات نادرست می تواند شکایت می کند و سازنده هم از شرکت پهپادی که دوربین پهپاد را به اشتباه هدایت کرده است ، شکایت می کند.
حال اگر همان هواپیمای بدون سرنشین در حین تلاش برای عکاسی از خطوط خصوصی ، به حریم شخصی یک آپارتمان نشین در یک ساختمان نزدیک تجاوز کند ، چنین صدمه ای به ساکن آپارتمان احتمالاً یک برخورد حرفه ای محسوب نمی شود و پیگرد دارد.
اگر یک پهپاد برای کمک به بازرسی پروژه مورد استفاده قرار گیرد و شرکت هواپیمای بدون سرنشین را به اشتباه هدایت کند به طوری که اطلاعات دقیقی از یک قسمت پروژه دریافت نکند ، بنابراین دید مناسبی برای تفسیر و ارزیابی ارائه نمی شود ، آن جزئیات از دست رفته می تواند مسئولیت حرفه ای باشد ، اگر دوربین نتواند به درستی کار کند و اطلاعات مفقود شود یا هواپیمای بدون سرنشین با عابر پیاده برخورد کرده و باعث جراحت بدنی شود ، این ها، نقص های تکنولوژیکی در انجام خدمات حرفه ای نیست و نباید پوشش بیمه مسئولیت حرفه ای را ایجاد کند.
اگر معماری از پهپاد برای ارزیابی ساخت و ساز در پروژه استفاده کند و نتواند محل نامناسب چشمک زدن ، بطری های شکسته را روی غشای سقف یا کاربرد عایق گمشده تشخیص دهد ، ممکن است به دلیل تفسیر سهل انگارانه اطلاعات ارائه شده ، سهل انگاری حرفه ای باشد.
هواپیمای بدون سرنشین ابزار مشاهده
اگر شرکت مستقیماً یا جانشین مدیر عملیات هواپیمای بدون سرنشین باشد ، خطر را می توان محدود کرد – اما مطمئناً از بین نمی رود. بدیهی است ، یک معمار که پرواز هواپیمای بدون سرنشین را هدایت می کند (حتی اگر پهپاد اتوماتیک کار کند) می تواند مسئولیت مستقیم مشکلات را از جمله تجاوز به حریم خصوصی گرفته تا برخورد ، به دنبال داشته باشد. اما همه مسئولیت های مستقیم در محدوده پوشش بیمه مسئولیت حرفه ای نیست بنابراین شرکت ها باید محدوده مواجهه خود را بسته به شرایط پروژه ، عملکرد واقعی هواپیمای بدون سرنشین و تفسیر یا استفاده از اطلاعات ارائه شده توسط پهپاد ارزیابی کنند.
شرکت ها باید خطر “اطلاعات بیش از حد” را مدیریت کنند
بزرگترین منبع در معرض مسئولیت حرفه ای قرار گرفتن در معرض قرارداد شرکت معماری برای نظارت یا ارزیابی تصاویر زنده یا ضبط شده توسط هواپیمای بدون سرنشین است. به دلیل وظیفه استنباط شده برای بررسی جزئیات تمام اطلاعات موجود از هواپیمای بدون سرنشین ، احتمالاً یک تغذیه در زمان واقعی یا ضبط پرواز از بالا می تواند منجر به قرار گرفتن در معرض بیشتر شود.
شرکت ها باید در قراردادهای خود از مسوولیت خود را در هر مطالعه یا نظارت بر سایت مشخص کنند. اگر از هواپیمای بدون سرنشین برای جمع آوری اطلاعات برای برنامه ریزی یک پروژه یا سایر مصارف پیمایشی مانند شناسایی شرایط سایت یا ایجاد مستندات یک ساختار موجود استفاده می شود ، شرکت باید در مورد استفاده مناسب و زیانبار با مشتری موافقت کند. اتکا به اطلاعات بدست آمده از هواپیماهای بدون سرنشین عکسهای تهیه شده از فیدهای ویدئویی ممکن است محدودیت محتاطانه ای در زمینه خطر ایجاد شده توسط همه کاره بودن هواپیمای بدون سرنشین باشد.
مگر اینکه یک شرکت نیروی انسانی و مهارت های لازم را داشته باشد و برای نظارت بر زمان واقعی یا سایر نظارت بر تغذیه ویدئویی هواپیمای بدون سرنشین ، خسارت دریافت کند ، شرکت باید هرگونه مسئولیتی را برای تعیین اینکه آیا هواپیمای بدون سرنشین مشخص می کند که آیا پروژه مطابق با اسناد قرارداد پروژه در حال ساخت است. و مطابق با سیاست حفظ اسناد یک شرکت ، اطلاعات درخواست نشده یا بلااستفاده ، مانند ضبط یک ویدئو ، می تواند برای جلوگیری از تلاش های بعدی برای مسئولیت بر عهده شرکت طراحی فراتر از تعهدات قراردادی ، کنار گذاشته شود.
استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین مسئولیت حرفه ای شرکت ها را تغییر نمی دهد مگر اینکه استاندارد مراقبت از آن مستلزم استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین و ارزیابی فراوانی اطلاعات به دست آمده توسط آنها باشد. اگر شرکتها مسئولیت مثبت خود را بر عهده بگیرند ، بتوانند انتظارات غیرواقعی از استفاده آنها از اطلاعات هواپیماهای بدون سرنشین ایجاد کنند یا از مفاد قراردادی که مسئولیت خود را به دیگران منتقل می کند یا نیاز به استفاده از پهپاد دارند یا در واقع انجام می دهند ، شرکتها می توانند مسئولیت قراردادی خود را در قبال مشتری یا دیگران افزایش دهند.