هواپیمای بدون سرنشین: پرنده، هواپیما، شکارچی یا مسئولیت؟

انتشار قوانین پیشنهادی FAA

سازمان هوانوردی فدرال ایالات متحده چندین سال بر روی قوانین استفاده تجاری از هواپیماهای بدون سرنشین کار کرده است و اخیراً قوانین موقتی را منتشر کرده و قوانین نهایی را برای استفاده تجاری از هواپیماهای بدون سرنشین کوچک پیشنهاد کرده است. انتشار قوانین پیشنهادی فقط یک دوره اظهار نظر عمومی و بازبینی احتمالی را آغاز می کند که ممکن است تا دو سال طول بکشد تا قوانین استفاده تجاری از هواپیماهای بدون سرنشین به طور کامل اعمال شوند. از جمله مقررات عمده می توان به موارد زیر اشاره کرد:

یک هواپیمای بدون سرنشین تجاری نباید بیش از ۵۵ پوند(۲۵ کیلوگرم) وزن داشته باشد و فقط می تواند در محدوده دید اپراتور یا ناظر تعیین شده پرواز کند.
هواپیمای بدون سرنشین باید فقط در روز پرواز کند و نمی تواند بر روی افرادی که مستقیماً در عملیات دخالت ندارند عمل کند.
این پیش نویس همچنین سرعت پرواز پهپادهای تجاری را به ۱۰۰ مایل در ساعت و بیش از ۵۰۰ پا بالاتر از سطح زمین محدود می کند.

خلبانان هواپیماهای بدون سرنشین “اپراتور” محسوب می شوند که باید دوره و آزمون دانش هوانوردی را بگذرانند و توسط اداره امنیت حمل و نقل هوایی بررسی شوند. سپس به آنها گواهینامه ای اعطا می شود که باید هر دو سال یکبار تمدید شود که رتبه (Rating) کنترل پهپادهای کوچک به خلبان داده می شود.

واگرچه به نظر می رسد که هواپیماهای بدون سرنشین دستگاه هایی ارزان قیمت هستند ، اما بدیهی است که قیمت یک هواپیمای بدون سرنشین کمترین عامل هزینه در استفاده تجاری از هواپیماهای بدون سرنشین خواهد بود. مجوز و هزینه های پرسنل به احتمال زیاد امکان انتخاب گزینه های تجاری بدون سرنشین را از عملیات تجاری معمولی یا محدود خارج می کند. FAA تخمین می زند که حداقل ۳۰۰ دلار برای کاربر هزینه خواهد داشت تا گواهینامه دریافت کند.

اپراتورهای هواپیماهای بدون سرنشین باید مدیریت ریسک و پوشش بیمه ای داشته باشند. (بیمه مسوولیت و بیمه ثالث)

تا زمانی که FAA قوانین پیشنهادی را منتشر نکرده بود، فقط استفاده خاص از پهپاد توسط کاربران خاص مجاز بود. در حال حاضر ، بسیاری از شرکتها – از جمله معماری و سایر شرکتهای طراحی – آماده استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین هستند.

مطمئناً هرگونه استفاده از پهپاد قانونی در مقوله طراحی و ساخت باید با محدودیت های قوانین تجاری مطابقت داشته باشد. به عنوان مثال اینکه آیا یک شرکت معماری مالک و اداره کننده هواپیمای بدون سرنشین است یا برای استفاده از آن با یک ارائه دهنده تجاری پیمانکاری فرعی دارد؟ یا اینکه نهادی که پهپاد را اداره می کند باید کنترل ریسک مناسب و پوشش بیمه ای داشته باشد.

صنعت بیمه در حال آماده سازی پوشش برای استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین است. موضوع مربوط به پوشش بیمه مسئولیت حرفه ای نیست. به عنوان مثال ، برنامه ویکتور مسئولیت حرفه ای شرکت هایی را که از هواپیماهای بدون سرنشین به عنوان ابزاری برای استفاده از تعهدات حرفه ای خود استفاده می کنند ، پوشش می دهد. با این حال ، پوشش مسئولیت حرفه ای تنها در صورتی اعمال می شود که علت اصلی اقدام بر اساس یک عمل اشتباه یا حذف در انجام خدمات حرفه ای بوده است و نه بر اساس یک عمل یا عدم رعایت اشتباه در عملکرد یک کسب و کار که به طور کلی خدمات حرفه ای ارائه می دهد. و بیمه مسئولیت حرفه ای هرگز فعالیت مجرمانه ای را که ممکن است ناشی از عملیات بدون اجازه هواپیماهای بدون سرنشین باشد پوشش نمی دهد.

با این حال ، صنعت بیمه درمورد استفاده عمومی از هواپیماهای بدون سرنشین در معرض خطر مسئولیت عمومی بوده و واکنش نشان داده است. در حال حاضر ، دفتر خدمات بیمه (ISO) ، سازمان خصوصی که استانداردهای پوشش صنعت بیمه را تدوین می کند ، اخیراً انواع بیمه نامه های مسئولیت کلی را درمورد مواجهه با هواپیماهای بدون سرنشین توسعه داده و ارائه کرده است تا حداکثر انعطاف پذیری را در برابر این مواجهه تازه ظهور ایجاد کند.

شرکت هایی که استفاده قانونی از هواپیماهای بدون سرنشین را پیش بینی می کنند ، باید با کارگزاران خود در مورد پوشش مسئولیت کلی خود و تأییدیه های جدید ISO بررسی کنند. شرکتهایی که برای خدمات عملیات پهپاد قرارداد پیمانکاری فرعی انجام می دهند باید اطمینان حاصل کنند که شرکت اداره کننده هواپیمای بدون سرنشین پوشش مناسبی برای آسیب های فیزیکی یک هواپیمای بدون سرنشین(بیمه بدنه) ، پوشش ادعاهای صدمات شخصی مانند تجاوز به حریم خصوصی افراد دارد و از نظر قراردادی موافقت می کند که در پشت خدمات خود بایستد. همچنین ، شرکت باید پوشش کلی بدهی و پوشش بدهی مدیریت خود را بررسی کند تا در قبال سهل انگاری یا سهل انگاری در انتخاب و مدیریت اپراتور هواپیماهای بدون سرنشین که پوشش مناسبی ندارد ، مسئول نباشد.

شرکتها مجبورند آثار تجاری و حرفه ای را تشخیص دهند
سناریوهای زیادی وجود دارد که در آن یک شرکت که از پهپاد استفاده می کند یا از پیمانکار فرعی استفاده می کند ، خود را مسئول آسیب می داند. در برخی موارد ، این بدهی یک خطر مسئولیت حرفه ای تلقی می شود ، اما در بسیاری از موارد این بدهی یک خطر تجاری است.